All articles filed in nehal

આકાશની તરસ એકવાર મને લાગી આકાશની તરસ હું જઈ ઊભી આકાશની સન્મુખ આંખોથી, શ્વાસોથી અને પછી તો ખુલ્લા મોંથી મેં આકાશને પીવા માંડ્યું જેમ જેમ પીતી ગઈ મારી તરસ વધતી જ ગઈ આખરે બેઉ હાથ ખુલ્લા પ્રસારી મેં મારી સમગ્રતાથી આકાશ પીવા માંડ્યું મારી નસે નસમાં આકાશ ઝરવા માંડ્યું, સરવા માંડ્યું પછી તો મારા કણે…

સર્જવું સર્જવું એટલેજાણેધરતી અને બીજનો પ્રણય!ધીરે ધીરે પાંગરે.પહેલા પરથમવિંધે,પછી  કૂંણા અંકુર ફૂટે.અંધારા ખૂણાઓમાંઉજાસના મૂળિયાંપ્રસરે.જેટલું બહાર દેખાયએથી વધુ ઊંડે કોરે.પાન-ફૂલ-ફળ,ઊગે અને ખરે.મૂળ ધરતીને,માટી મૂળનેઆસપાસ, ચોપાસથીવળગે.વસંત અને પાનખરભલે આવે-જાય,ખરી ઉથલપાથલ તો થાયભીતરે.છોને કેટલાય ઘાવ ખાય,છોને વૃક્ષ ધરાશાયી થાય,કૂંપળ તો ફરી ફરી નેફૂટે જ.~નેહલ my poems © Copyright 2021  Nehal

કવિતાની શોધમાં… કવિતાને શોધવા આપણે શું શું નથી કરતા…!? ક્યારેક પ્રેમના મેઘધનુષમાં પગ ઝબોળીએ, આશાની હવા સાથે હળવા પીંછાની જેમ ઉડીએ, સપનાંના ફૂલો પર ઝાકળની છાલક મારી, પતંગિયાઓની સવારી કરીએ, ટહુકાઓમાં, ભમરાઓનાં ગુંજનમાં સૂર પુરાવીએ, ક્યારેક જંગલો અને પહાડોની નીરવતામાં ખોવાઈએ, તો ક્યારેક અનુકંપાના ઝરણાં-નદીઓની સાથે વહી નીકળીએ. તો ક્યારેક; એક ઊંડી, અંધારી, ડરામણી, કાળી…

મારા રૂમમાંબે બારીઓ અને એક દરવાજો છેએક પૂર્વની બારીએક પશ્ચિમની બારીમારો સૂરજ પૂર્વની બારીએઊગે અને આથમેત્યાં સુધી હું સતતલખતી રહું છુંજેવો પૂર્વનો સૂરજ ડૂબેહું  પશ્ચિમની બારી ખોલી નાંખું છું પશ્ચિમનો સૂરજ ઊગીને આથમેત્યાં સુધી સતત લખતી રહું છુંમારા રૂમમાં ક્યારેય રાતઊગતી નથીનિદ્રા આવતી નથીઅને હું બસ લખ્યા કરું છુંમારા રૂમની દિવાલોપર શબ્દો પડઘાયા કરે છેનહીં બોલાયેલા.એક…

હું શુકદેવજીનો પોપટએમણે નહીં કહેલીકથા માંડું છું સૂર્યવંશી અને ચંદ્રવંશીઓની નહીંહું કહું છુંઅગ્નિવંશીઓની કથાએક અગ્નિથી જન્મીનેબીજા અગ્નિ ને શરણ થતાશાપિત આત્માઓની કથા.જેમના કોઈ જીવનકાર્ય પૂર્ણ થતા નથીઅંતે સ્વર્ગારોહણ કરતા નથીફરી ફરીને અગ્નિમાં  પ્રવેશે છેપુનરપિ જનનમ પુનરપિ મરણમ એમનો ઈશ્વરવિશાળ,  વિકરાળ વિશ્વરુપથીએમને જોઈ રહે છેવિનાશના મુખમાં ઉતાવળે પ્રવેશતાચારે તરફ થતા રણભેરીઓ,દુંદુભીઓ, શંખધ્વનીના અવાજોમાંએમના ફફડતા હોઠોથી અસ્ફૂટ સ્વરે…