સલોની ગાલાઆંટીને વન્સ મોરના રૂમમાં મૂકીને સના,સોમૂ અને નાયર અંકલની વિદાય લઈ ઍક્ટિવિટી સેન્ટર માટેની અનૌપચારિક મીટિંગ માટે ત્યાંની ઑફિસ તરફ રવાના થઈ. સમીર ઑફિસના કામે બહારગામ હતો. અનન્યા પણ આ મીટિંગ માટે હાજર રહેવાની હતી, તે અને આકાશ સલોનીને મોડું થશે તો ઘરે મૂકી જશે અને અનન્યાને સલોનીને ત્યાં રાત્રે રોકાઈ જવાનું અનુકૂળ હશે…

રડીને મનનો ભાર હલકો થયા પછી ગાલાઆંટી ઊભા થયાં, જોયું તો એમના સામાનની બે જૂની બેગની બાજુમાં જ એક નવી બેગ અને એક બોક્સ પડેલું હતું. “આ કોણ લઈ લાવ્યું હશે, મારું ધ્યાન પહેલાં કેમ ન ગયું, મારા દુઃખમાં હું એટલી ડૂબી ગઈ કે લાવનારનો આભાર પણ માનવાનો રહી ગયો. નક્કી આ સલોની અને સોમૂનું…

આકાશ અને અનન્યા સાથે ઘણી વાતો થઈ, કેટલાક પ્રશ્નો ઉઠ્યા અને એના સમાધાન શોધવામાં સલોનીને પોતાને લાગ્યું ઘણી બાબતો વિશે પોતાના વિચારોમાં રહેલી ગૂંચો ઉકલી રહી છે. હંમેશા બધી વાતો કૉલોનીના વૃધ્ધ અંકલ-આંટીના સંદર્ભમાં જ વિચારી હતી, જેવી સમસ્યા ઉદ્ભવતી એવો ઉકેલ શોધવાનો પ્રયત્ન કરવામાં આવતો પણ આજે બે પ્રોફેશનલ્સ સાથે વાત કરીને જમીન પરની…

આકાશ પરાંજપે, એક મધ્યમ વર્ગીય કુટુંબમાં ઉછેરીને મોટો થયો હતો; જ્યાં વાંચન, સંસ્કાર, સંસ્કૃતિને ખૂબ સન્માન આપવામાં આવતું હતું. પિતા એક વીમા કંપનીમાં ઉચ્ચ અધિકારી હતા અને માતા બેન્કમાં ઉચ્ચ હોદ્દા પર હતા. સંયુક્ત કુટુંબ હતું, દાદા-દાદીની હુંફમાં એનો ઉછેર થયો હતો. બાળપણના મોટાભાગના રવિવાર દાદા-દાદી સાથે કરેલી પિકનીક, નાની,ટૂંકા અંતરની મુસાફરીની સ્મૃતીઓથી ભરેલા હતા….

મોડે સુધી ગાલાઆંટી માટે કેવી રીતે સગવડ કરવી એની નાયર અંકલ અને સોમૂ સાથે ચર્ચા કર્યા પછી સલોની જ્યારે ઘરે પહોંચી ત્યારે બહુ જ થાકી ગઈ હતી. થોડીવારમાં જ સમીર પોતાની ચાવીથી દરવાજો ખોલીને અંદર આવ્યો. તરત જ પોતાના બન્ને કાન પકડીને , પોતે બહુ જ મોડો થયો છે અે ગંભીર ગુનાની સલોની પાસે માફી…

એણે એની એક આંખ બંધ કરી, હવામાં હાથના અંગૂઠાને સામે સર્પાકારે ફેલાયેલા હાઈ-વે ને ઢાંકી દેવો હોય એમ ઊંચો કર્યો. એક ક્ષણ એને એવું લાગ્યું કે સતત વહે જતો નાની-મોટી કાર નો કાફલો એના એક અંગૂઠાની તાકાતથી રોકી શકે, ઢાંકી દઈ શકે છે. એના મનમાં એક અજબ જેવી ખુશી, સંતોષ અને ગર્વની લાગણી છલકાઈ ગઈ….