મારા રૂમમાંબે બારીઓ અને એક દરવાજો છેએક પૂર્વની બારીએક પશ્ચિમની બારીમારો સૂરજ પૂર્વની બારીએઊગે અને આથમેત્યાં સુધી હું સતતલખતી રહું છુંજેવો પૂર્વનો સૂરજ ડૂબેહું  પશ્ચિમની બારી ખોલી નાંખું છું પશ્ચિમનો સૂરજ ઊગીને આથમેત્યાં સુધી સતત લખતી રહું છુંમારા રૂમમાં ક્યારેય રાતઊગતી નથીનિદ્રા આવતી નથીઅને હું બસ લખ્યા કરું છુંમારા રૂમની દિવાલોપર શબ્દો પડઘાયા કરે છેનહીં બોલાયેલા.એક…

હું શુકદેવજીનો પોપટએમણે નહીં કહેલીકથા માંડું છું સૂર્યવંશી અને ચંદ્રવંશીઓની નહીંહું કહું છુંઅગ્નિવંશીઓની કથાએક અગ્નિથી જન્મીનેબીજા અગ્નિ ને શરણ થતાશાપિત આત્માઓની કથા.જેમના કોઈ જીવનકાર્ય પૂર્ણ થતા નથીઅંતે સ્વર્ગારોહણ કરતા નથીફરી ફરીને અગ્નિમાં  પ્રવેશે છેપુનરપિ જનનમ પુનરપિ મરણમ એમનો ઈશ્વરવિશાળ,  વિકરાળ વિશ્વરુપથીએમને જોઈ રહે છેવિનાશના મુખમાં ઉતાવળે પ્રવેશતાચારે તરફ થતા રણભેરીઓ,દુંદુભીઓ, શંખધ્વનીના અવાજોમાંએમના ફફડતા હોઠોથી અસ્ફૂટ સ્વરે…

અંધારું આંખોને બિડતાં જ ઘેરી વળે છે મને ઘટ્ટ અંધકાર.  મને અંધકાર ગમે છે. મારું સમગ્ર અસ્તિત્વ વિસ્તરે છે નામ-રુપની સીમાઓની પાર. હું મને અનુભવું છું, આકારોથી પર. પ્રવેશી જાઉં છું;સ્પર્શ, ગંધ, સ્વરની સૃષ્ટીમાં સરળતાથી! મારી આંખોને અંધ નથી કરી મૂકતા; દર્પણોનો ચળકાટ, ચિત્રોની જેમ ફ્રેમમાં મઢેલા ચહેરાઓ, ચલચિત્રની પટ્ટીની જેમ ભજવાતી ઘટનાઓ. મારા મનમાં ઊગતા…

આજે બહુ દિવસો પછી વાદળોને આઘા ખસેડીને સૂરજે ફેલાવી આકાશે તડકાની રેલમછેલ વાદળોને પહેરાવી સોનેરી કોર અને ટાંકયા સોનેરી તારલા એક ધસમસતી તડકાની નદી વહી આવી મારી બારીમાંથી સાવ અંદર… ને…ફરી વળી ખૂણે ખૂણે ભેજવાળા મન અને ઓરડામાં મને હુંફાળી છાલકોથી ભીંજવી દીધી મારા અંગ અંગ સોનેરી ઝળહળ ઝળહળ જોઉં તો હું બની ગઈ લીલેરી…