અછાંદસ સિગ્નલ પર ઊભો ઊભોએ મથે છે ગાંઠ મારેલા માસ્કનેનાનકડા કાન પર ટકાવવા,જે ગઈકાલે જ કાગળવીણતા વીણતાહાથ લાગી ગયું હતું,સાવ નવા જેવું જ! એવી જ વિણેલી, મ્યુનિસીપાલ્ટીના નળ પરધોઈને ભરેલી બોટલમાંથી ઘૂંટડો ભરીપાસેની એકમાત્ર લારીમાંથી ખરીદેલુંપાંચ રુપિયાનું ઠંડું પાઁવ-વડું પેટમાં ધકેલે છે. એ વેચી રહ્યો છે કોટનના માસ્ક,જે પાસેની ફૂટપાથ પર બેઠી બેઠીએની મા…

उदासी के काले, धूंधले, ठंडे थपेडों के बीच ये कौन सा सफ़र बीत रहा है? एक संकरी गली से गुज़र रहे है जिसका कोई अंत नज़र नहीं आ रहा शब्द अपने हाथ-पाँव तूडवा के बैठे है और माइने ढूँढने लगे हैं अपने वजूद को दिशाशून्यता कहीं दिशाहीनता ना बन जाए! ~ नेहल

આકાશની તરસ એકવાર મને લાગી આકાશની તરસ હું જઈ ઊભી આકાશની સન્મુખ આંખોથી, શ્વાસોથી અને પછી તો ખુલ્લા મોંથી મેં આકાશને પીવા માંડ્યું જેમ જેમ પીતી ગઈ મારી તરસ વધતી જ ગઈ આખરે બેઉ હાથ ખુલ્લા પ્રસારી મેં મારી સમગ્રતાથી આકાશ પીવા માંડ્યું મારી નસે નસમાં આકાશ ઝરવા માંડ્યું, સરવા માંડ્યું પછી તો મારા કણે…

સર્જવું સર્જવું એટલેજાણેધરતી અને બીજનો પ્રણય!ધીરે ધીરે પાંગરે.પહેલા પરથમવિંધે,પછી  કૂંણા અંકુર ફૂટે.અંધારા ખૂણાઓમાંઉજાસના મૂળિયાંપ્રસરે.જેટલું બહાર દેખાયએથી વધુ ઊંડે કોરે.પાન-ફૂલ-ફળ,ઊગે અને ખરે.મૂળ ધરતીને,માટી મૂળનેઆસપાસ, ચોપાસથીવળગે.વસંત અને પાનખરભલે આવે-જાય,ખરી ઉથલપાથલ તો થાયભીતરે.છોને કેટલાય ઘાવ ખાય,છોને વૃક્ષ ધરાશાયી થાય,કૂંપળ તો ફરી ફરી નેફૂટે જ.~નેહલ my poems © Copyright 2021  Nehal