આવો, આપણ મળીએ એવાં ,
જ્યમ ડાળ પે બુલબુલ ગાઈ ઉઠે.
અને વિખૂટાં પડીએ ત્યાં તો ,
પુષ્પ સુગંધ પમરાઈ ઉઠે .
વિદાયવેળાએ જો જો ક્યાંય
અશ્રુ નયન છલકાઈ ઉઠે.
સ્નેહ ધાર વરસાવો મેઘીલ
ધરતી પણ મલકાઈ ઉઠે.
સ્મિત હસો ઝાકળબિંદુ શાં
ફૂલો પર પથરાઈ ઉઠે.
મિલન હો એવું મેઘધનુષ
રંગછટા શરમાઈ ઉઠે.
વિરહ-રૂપ તો સાંધ્ય ગગન નું
સુરમયી ક્ષિતિજ છવાઈ ઉઠે.
-નેહલ