સમય આ વાડનાં ફૂલ મહીં ફરકે હજીયે આયુ તણો સમય સ્હેજ રતાશ છાંયો, ચૂંટ્યો, ખણ્યો. જરઠ ઘા, સળગ્યો સવાયો. શેઢે પડ્યું જીરણ જે હળ સાવ બૂઠું; મારા અશક્ત પગથી અવ કાળ ખેડું. હું કેટલાં વરસથી કણથી ભરેલાં ડૂંડાં ભરું નજરમાં? ન જરીય થાકું. આવું બર્યું પણ નર્યું થઈ જાય કેવું! દાણા સમો સમય થાય અરે…
Read More