ભારે થયેલા શ્વાસ હવામાં ઉછાળીએ આંખોમાં ભરીએ આભ,તણખલાંઓ ચાવીએ ખળખળ વહી જતી પળો કાલે ન પણ મળે થઈએ ભીનાં ફરીથી,ફરીથી સુકાઈએ ઊગતા સૂરજનો રંગ છે અત્યારે હાથમાં મુઠ્ઠી ભરી ભરી બધે તડકો ઉડાવીએ વાતાવરણમાં ધુમ્મસી ભીનાશ ઓસની ટીપાંઓ એકઠાં કરી દ્રષ્યો તરાવીએ આંગળીઓ એકબીજાની ગણીએ ધીમે ધીમે અંતર ક્ષિતિજ સુધીનું હજી પગલાંથી માપીએ -હેમંત ધોરડા
Read More