આ રસ્તો આ રસ્તો મને ક્યારેક કઠે છે. એની પાર જવાને હું મથું છું, પણ એ મને પલોટે છે, રજોટે છે, વેરે ને વિખેરે છે. એની વચ્ચે જઈને માથું ઊંચકી શકાતું નથી. એમાં હાલ્યાં જતાં લોકોનાં ધણના ગોવાળિયા થવાતું નથી. એની બાજુએ વૃક્ષ થઈને ઊગી શકાતું નથી. અહીં જીવ્યા કરું છું, પણ હું અહીંનો જીવ…
Read More
શું છે? અરે, આ જન્મજન્માંતર તણું આવાગમન શું છે? પવન શું, પાણી શું,પૃથ્વીય શું ને અગન શું છે? આ માટીમાંથી જન્મી માટીમાં થાતું દફન શું છે? અગ્નિમાંથી પ્રગટી અગ્નિને ખોળે દહન શું છે? અમે બ્રહ્માંડની વિસ્તીર્ણતામાં વિસ્તરી ચાલ્યા; પછી નકશાઓ, સરહદ, વાડ કાંટાળી, વતન શું છે? અમે શ્વાસોની વચ્ચે ઝૂલતા અવકાશમાં વસીએ; કળી શું, મ્હેક…
Read More
કિતાબોય જૂની હું વાંચી શકું ના કે તારાં જ વાળેલાં પાનાં મળે મળે કોઈ ચિઠ્ઠી, મળે કોઈ પીંછું પછીથી પ્રસંગો જે ટોળે વળે *** મને સાચવી રાખવા તેં દીધેલું એ અડધુંક ચોમાસું છે મારી પાસે તને પાછું કરવા હવે મારો સૂરજ સવારેથી નીકળી જતો રે પ્રવાસે *** સ્મરણોનો લેપ છતાં દુઃખે છે હાડ ક્યાંક લાગે…
Read More
એક દીપક છે તારા હ્રદયમાં એક દીપક છે તારા હ્રદયમાં તત્પર પ્રજળી ઊઠવાને. એક શૂન્યતા છે તારી સુરતામાં તત્પર ભરપૂરતા માટે. તને ય સાલે છે, ખરું ને? તને ય સાલે છે વિજોગ પ્રિયજનનો. એને ઈજન આપ કે તને છલકાવી મૂકે આલિંગન આપ અગ્નિને. જે વિપરીત સલાહ આપે છે એમને યાદ અપાવ કે આપમેળે જ પ્રગટી…
Read More
આપણે અત્યાર થઈ ઊભા રહ્યા; ને- થઈ ગણતરી ફક્ત જૂનાની-નવાની. * * * હું ભીંત પર માથું પછાડું? રોજ છાતી કૂટું? રોવું? શું કરું? હું એક એવું સત્ય છું જે કોઈ દી સાચ્ચું જ પડવાનું નથી. * * * છે દેહ રૂનું પૂમડું ત્યાં વાત અટકી જાત તો સારું હતું, પણ આગમાં કાયમ રહેવાનું અને…
Read Moreજિંદગીની સૌ સમસ્યા હોય છે શ્રધ્ધા સમી, જો નહીં સમજાય તો કુદરત ખુદાની લાગશે. *** તેં ધડ્યા છે એકસરખા, એ જ તારી ભૂલ છે, હો ન જેમાં માણસાઈ એ ય માણસ લાગશે. *** ભૂલથી પણ કોઈ ના કરશો ખુદાની કલ્પના માનવીની દ્રષ્ટિએ તો એય માનવ લાગશે. *** થઈ જશે પોતે દિલાસા જિંદગીના દુઃખ બધાં, આ…
Read More
ને ધબકે છે નિઃશબ્દતા કવિતામાં શબ્દો પૂર્વે હું હંમેશાં સાંભળું છું નિઃશબ્દતાને, પીઉં છું એના અસલ સ્રોતમાંથી પછી બધું થાય છે શબ્દાયમાન પૂરી થાય છે શોધ શબ્દની હું કહું છું ઃ કવિતામાં શબ્દો પૂર્વે હું હંમેશાં સાંભળું છું નિઃશબ્દતાને ને તું ઉત્તર વાળે છે ઃ જો હશે કોઈ ઈશ્વરનું અસ્તિત્વ તો એ ત્યાં જ હશે…
Read More
ડૂબ્યા… આ સમયને પાર કરવા નીકળ્યા- ને જુઓ, એની જ પહેલી પળમાં ડૂબ્યા! સ્વચ્છ, પાવન, પારદર્શી વહેણ કેવું? દોડતાં પહોંચ્યા અને મૃગજળમાં ડૂબ્યા. નામ સંબંધોને નહોતું આપવાનું- નામ દીધું ને જુઓ, અંજળમાં ડૂબ્યા. જે દીવાએ સ્હેજ અજવાળું વધાર્યું- એ દીવાની મેશના કાજળમાં ડૂબ્યા. પ્રેમની વાતોય લાગી પ્રેમ જેવી, એમ ને એમ જ અમે અટકળમાં ડૂબ્યા.…
Read More
Eternity The sun habitually cajoles men with red lollipops. Day is mother’s lap–in her colourfully printed sari one hides the face and rests. The whole day we keep hiding behind things but the night. A Jewish poet of Manhattan had said in my presence once “I love you, but I don’t like you.” When I…
Read More
એક કોલાજ જરાક ઝડપી પવન સમાં એ કંઈક સતત ઉચ્ચરે. ડૂબી ગયેલાં વહાણ જેવાં મનનાં જળમાં ઠરે. માદક પેય બની આ સ્મરણો પાત્ર ભરી ઊભરાતાં. શહેરી લત્તે લત્તે અમથું કોલાહલિયું ગાતાં. એક અંજપાની કૂંપળ થઈ, વળ ખઈને ઊઘડે. પછી અણગમો પીળો પીળો વેરી ચોગમ પડે. આંખો બીડી ચૈત્ર માસની ભરબપ્પોરે બેઠાં. ડમરીઓના હાથ આખરે થાકી…
Read More
ચૂંટેલા શેર શ્રધ્ધાનો હો વિષય તો પુરાવાની શી જરૂર? કુરઆનમાં તો ક્યાંય પયમ્બરની સહી નથી. … એના ઉપરથી લાગે છે થાશે ગઝલનું શું? સોમાંથી – એંશી આજે ગઝલકાર હોય છે. … નીતિને એ ગરીબોની મારી સલામ છે, એક જ છે ભાવ એમનો, મોંઘા થતા નથી. … સંપૂર્ણ રીતે હોય જે આ જગ મહીં સુખી, એવો…
Read More
I Want to Write I want to write I want to write the songs of my people. I want to hear them singing melodies in the dark. I want to catch the last floating strains from their sob-torn throats. I want to frame their dreams into words; their souls into notes. I want to catch…
Read More
શબ્દ જ્યારે પણ સમજણો થાય છે, અર્થ ત્યારે કંકુવરણો થાય છે. જે તને ઝળહળ કરે…. આંસુ અવાજો ન કરે, ઘોંઘાટ કેવળ જળ કરે, ઘર તો સદા ધ્યાનસ્થ છે, ઉત્પાત સૌ સાંકળ કરે. વરસાદ ફૂલોને, સદા નવડાવતો આનંદથી, શણગારવાનું કામ એને પ્રેમથી ઝાકળ કરે. કેવા સિતમ યુગથી થયા ઈતિહાસમાં ક્યાં નોંધ છે? ધૃતરાષ્ટ્ર જેવો છે સમય,…
Read More
દુનિયામાં જે કંઈ સુંદર છે, તે વિયોગના અગ્નિમાંથી બહાર આવે છે. અનંત આકાશમાં વિહરતી અનેક રૂપમૂર્તિઓ એ બીજું કાંઈ નથી, આવી વિયોગ અવસ્થાની, કલ્પનાની પાંખે ચડી ગયેલી પરીઓ છે. આકાશી તારાઓ, આખી રાત, આવી મૂંગી વેદનાનાં કરુણ કાવ્યો, એક બીજા પ્રત્યે નેત્રસંકેતથી બોલ્યા કરે છે, અને એ જ કરુણ કાવ્યો, અંધારી રાતે વરસાદભીંજ્યાં પાંદડાંમાં આવીને,…
Read More
નયન માંજીને વિસ્મય આંજવાની આ તો કરણી છે કલમ છે હાથમાં, શું રંગ-ઝરતી ફૂલ-ખરણી છે. ચડું છું જે પગથિયાં એક ક્ષણમાં ગૂમ થઈ જાતાં અને પૂરી ન થાતી કેમે એવી આ નિસરણી છે. અહીંથી ત્યાં લગી છે પહોંચવાનું કેટલું દુષ્કર વિરહ છે વસમી વૈતરણી, જીવન પણ જીર્ણ તરણી છે. મળે છે સ્વચ્છ તડકો-ચાંદની-ઝાકળ ને વર્ષાજળ…
Read More
જેવો તેં ઓળખ્યો’તો હું એવો અસલમાં ખૂલી સ્હેજ પણ ક્યાં શકું છું? હું લઈ આંખ, પગ, મનનો ડૂચો રમેશાઈની ગાંસડીમાં ઊભો છું … … … આ તરફ ભીની દીવાસળી છે, ઓ તરફ તાતા વંટોળિયાઓ આપણે સહુના ઘરમાં ઠરેલા પાછા પેટાવવા છે દીવાઓ … … … પરપોટો સમયના હાથમાં આમ તો છું એક પરપોટો સમયના હાથમાં…
Read More
દોડમાં શામેલ ન હતા તોય થાકી ગયા અમે શ્વાસો અઢળક હતા પણ ખૂટી ગયા અમે આંખોમાં મેઘ હતા અને વરસી ગયા અમે દરિયાઓ લોહીમાં હતા છતાં તરસી ગયા અમે હથેળીમાં નકશાઓ હતા તોય ભટકી ગયા અમે કાંટાઓ ફરતા હતા અને અટકી ગયા અમે પાસાઓ સવળા હતા તોય હારી ગયા અમે સમય સાથે હતો પણ ફરી…
Read More
કવિનો શબ્દ છે કોમળ ગુલાબથી ય વધુ છે ઝળહળાટ તેનો આફતાબથી ય વધુ *** ફૂલ તો વૃક્ષે પેટાવેલા દીવા છે એ જોવા કે, સુગંધમાં ડૂબકી મારે એવા કોણ મરજીવા છે! *** પુષ્પસંહિતા – 3 આ હયાતી છે સતત ખુશ્બૂ તરફ જાવાનું નામ ફૂલ છે એ રાઝ ખુલ્લેઆમ ચર્ચાવાનું નામ એનો ગજરો ગૂંથવાનું કોણ-એ જાણ્યા વિના…
Read More
પ્રયોજન ક્ષણનું આ અસ્તિત્વ છે એથી તો હું ગીત ગાઉં છું ને આ મારી પૂર્ણ જિંદગી નહીં સુખી: નહીં દુખી. નિરામય હવા રમે છે શ્વાસ. હું કવિ મારો હોય કાવ્યમાં વાસ. પળપળ સરતા સકલની સહ મારે લોહીની સગાઈ; નહીં આનંદ: નહીં વ્યથા: નહીં કથા: નહીં તથા: નહીં કાંઈ. રાતદિવસ હું મુક્ત હવામાં મ્હાલું. નાશ પામું…
Read More
आज फिर शुरू हुआ जीवन आज मैंने एक छोटी-सी सरल-सी कविता पढ़ी आज मैंने सूरज को डूबते देर तक देखा जी भर आज मैंने शीतल जल से स्नान किया आज एक छोटी-सी बच्ची आई,किलक मेरे कन्धे चढ़ी आज मैंने आदि से अन्त तक पूरा गान किया आज फिर जीवन शुरू हुआ । – रघुवीर सहाय…
Read More
