તારે નામે લખું છું તારે નામે લખું છું: સિતારા, પતંગિયાં, આગિયા તારા રસ્તાઓ સીધા સરળ હોય એના પર છાયા હોય ઝગમગતા આકાશની અણદેખ્યા વિશ્વનાં રૂપાળાં રહસ્યો ખૂલતાં જાય તારા પર જેથી આંખોમાં તારી સ્વપ્નો હોય ઊંચેરી ઉડ્ડયનનાં તારે નામે લખું છું: આનંદ, આરજૂ, ખુશબો તારો એક એક દિવસ ખૂબસૂરત હોય, નમૂનેદાર હોય તારી કોઈ પણ…
મનમાં મન મનમાં મન ખોવાઈ ગયું! અંધારથી મેં આંખ આંજી તે અંતરમાં જોવાઈ ગયું! રાત ને દ્હાડો જલતી ભાળી ભીતરમાં એક જ્યોત, બ્હારની દુનિયા કાજળકાળી ને પ્રાણ પ્રકાશે પોત; એ જ રે અંતરતેજથી આંખનું કાજળ આજ લ્હોવાઈ ગયું! મનમાં મન ખોવાઈ ગયું! અંધ આંખે મેં બંધ દીધો તે અંતરમાં રોવાઈ ગયું! બંનેય નેણથી પાછી વળી…
માણસ નામની એક ઘટના એક જ લીટીમાં મથાળે લખાય છે માણસ ક્યાં કોઈને ઓળખાય છે? ધર્મ, જાત, વર્ણ ને વર્ગમાં વહેંચાય છે માણસ ક્યાં કોઈને પરખાય છે? સુખ- દુઃખ તો સૌને સમજાય છે ભીતરનો અવાજ ક્યાં કોઈને સંભળાય છે? વખાણવા ને વખોડવા સૌને એકસામટા ન સમજાય તે સૌ મંદિરોમાં પૂજાય છે! નેતા, અભિનેતા કે ગુરૂ…
ફરવા આવ્યો છું હું તો બસ ફરવા આવ્યો છું! હું ક્યાં એકે કામ તમારું કે મારું કરવા આવ્યો છું? અહીં પથ પર શી મધુર હવા ને ચહેરા ચમકે નવા નવા! – રે ચહું ન પાછો ઘેર જવા! હું ડગ સાત સુખે ભરવા, અહીં સ્વપ્નમહીં સરવા આવ્યો છું! જાદુ એવો જાય જડી કે ચાહી શકું બે…
The Art Of Poetry To gaze at a river made of time and water And remember Time is another river. To know we stray like a river and our faces vanish like water. To feel that waking is another dream that dreams of not dreaming and that the death we fear in our bones is…
ભોમિયા વિના ભોમિયા વિના મારે ભમવા’તા ડુંગરા, જંગલની કુંજ કુંજ જોવી હતી; જોવી’તી કોતરો ને જોવી’તી કંદરા, રોતાં ઝરણાંની આંખ લ્હોવી હતી. સૂના સરવરિયાની સોનેરી પાળે હંસોની હાર મારે ગણવી હતી; ડાળે ઝૂલંત કોક કોકિલાને માળે અંતરની વેદના વણવી હતી. એકલા આકાશ તળે ઊભીને એકલો પડઘા ઉરબોલના ઝીલવા ગયો; વેરાયા બોલ મારા, ફેલાયા આભમાં, એકલો…
ઉમ્રભર જળ બની દરિયા તરફ તે ખુદ દડ્યો છે ઉમ્રભર ને સદા એ શખ્સને ઉંબર નડ્યો છે ઉમ્રભર એનું મન – જાણે છે ભાંગ્યું-તૂટ્યું શિવાલય કોઈ ને ધજા પેઠે એ માણસ ફડફડ્યો છે ઉમ્રભર ‘જળ બન્યા છીએ તો પરપોટાની ભાષા શીખીએ’ એક માણસ રણમાં એવું બડબડ્યો છે ઉમ્રભર આ પગથિયાં ક્યાં જશે – એ જાણતો…
