જો ભીના થઈ શકાતું હોય તો મારી તલાશી લ્યો, હું મારા એક ખિસ્સામાં સતત વરસાદ રાખું છું. * સદા પાળ બાંધી હું વચ્ચે રહું છું, સરોવરનું જળ છું વમળ હોય ક્યાંથી? * આગ હૈયામાં લાગી હો તો લખ, માત્ર લખવાની આગ રહેવા દે. * પર્ણ તાળી પવનને આપે છે. ઝાડ પર જાણે રાસ લાગે છે. * ચાલને માણસમાં થોડું વ્હાલ વાવી જોઈએ, ને પછીથી વાડ થઈ વેલા ટકાવી જોઈએ. * બસ બને તો એક દીકરાને મનાવી જોઈએ, એ રીતે ઘરડાઘરો ખાલી કરાવી જોઈએ. * દોસ્ત,વિસ્મય વિષય તો અઘરો છે, કોઈ બાળક વગર ભણાય નહી * સાફસુતરું નથી લખાતુ દોસ્ત, કોના જીવનમાં છેકછાક નથી? * સમેટું મને કે બધે વિસ્તરું? તને પામવા તું કહે તે કરું. * મેં મને શોધી જ કાઢ્યો આખરે, શું કવિતામાં ગૂગલતા હોય છે ? * આંખમાં આંસુ છે હૈયામાં આગ, જાણે પાણીમાં હવન લાગે છે. * તું કશું બોલે નહી ત્યારે બસ, મૌન શબ્દોનું કફન લાગે છે. * આ તને ચાહવાનું છે પરિણામ, વિશ્વ આખું જ સ્વજન લાગે છે * વીજ જાણે આભ હ્સ્તાક્ષર કરે ! હાથ, શાહી કે કલમ, કાગળ વગર ! * મને ઊંઘતો જોઈ રાજી રહે છે, હું જાગ્યો છું ત્યારે ડર્યો વેશપલટો. * જવલ્લે જ જોવા મળે પારદર્શક, બરફરૂપે જળને જડ્યો વેશપલટો. * જો કલમથી થાય ના અજવાળું તો કાવ્યની એ માનહાનિ હોય છે. * જેનું હૈયું શબ્દદાની હોય છે, એની નોખી કાવ્યબાની હોય છે. * ભીતરને ઉમેરો પછી સૌંદર્ય મળી જાય, ગઝલોમાં જરૂરી છે કશું લયથી વધારે. * હવે આ સદનની સજાવટ બહુ થઈ, જે ભીતરમાં ખૂલે તે બારી બનાવું. * અત્તરની પાલખી લઈ, ઊભો હશે પવન, પણ, તારાથી દોસ્ત કેવળ, બારી સુધી જવાશે ? * દીવાને અમે ટોડલેથી ભીતરે લાવ્યા, તારાથી હવે થાય તો અંધાર કરી દે. * આ સંબંધોના સમીકરણમાં આવે મોટી બાધા વહાલ ઉમેરી આપો અમને બાદ કરી દો વાંધા મારાથી માણસને ગુણું તો શું મળશે તાળો? વરસાદી છાંટાને ગણવા શીખવાડો સરવાળો * સોયમાં દોરાને બદલે બા હતી, ગોદડીમાં હૂંફ પણ સિવાઈ ગઈ. * કોઈ કારણ વગર મળે ત્યારે, જાત મારી અમીર લાગે છે. - ગૌરાંગ ઠાકર
