રોજ પરપોટો નિહાળું જળ સપાટીની ઉપર,

રોજ પાછો થાય છે આ શ્વાસ અધ્ધરનો મને.

*

જાત સામે એકલા હાથે જ લડવાનું રહ્યું,

છે અનુભવ ઈન્દ્રિયોનાં લાવ-લશ્કરનો મને

*

તો જ નભની જેમ વિસ્તરશો તમે,

હા, ઉઘાડે છોગ છાનું લખો.

*

જે સહજ છે એ સહજભાવે જ આવશે,

એ મંત્ર શું કામનો જે ગોખવો પડે!

*

હર ઘંટમાં ગુપ્ત વેશે નાદ છે,

હા, મૌન પણ સૂક્ષ્મતમ સંવાદ છે.

*

તો જ મળશે ભીતરેથી એક સાચો શેર,

જાત સોંસરવું નિરંતર ચાલવાનું શીખ.

*

માનવું કે મોક્ષ પામી ગયા તમે,

ખીલવા જેવી મજા ખરવામાં મળે

*

ઉઝરડો ના પડે બસ એ રીતે,

સ્મરણના છૂંદણા થઈ ત્રોફાવું છે.

*

પછી એકેક શબ્દ પ્રાર્થના હશે,

બીડેલા હોઠ હો ને ગાવું છે.

*

રોશની ભૂલી પડે ત્યારે,

રાહ અંધારું બતાવે છે.

*

એમ ના ઊગે છોડ આતમનો,

તેં કદી તારી, માટી તપાસી છે

*

આટલો છે સાર જીવનનો ભલા સમજ,

અંત વેળા પ્રેમથી સઘળું સમેટવું.

  • ધૂની માંડલિયા ( વેદનાની વચ્ચે ઊભો છું હું…)