અડચણ નડે – રઈશ મનીયાર

અડચણ નડે

અડચણ નડે કદીક, કદી માર્ગ પણ નડે
પહેલાં તરસ નડે ને પછીથી ઝરણ નડે

નક્શાઓ, સીમાચિન્હ, ત્રિભેટા તો ઠીક છે
પગલાં નડે છે અન્યનાં, ખુદનાં ચરણ નડે

પડદા ઉપરના ચિત્રની પૂજા બહુ કરી
દર્શનની છે શરત કે પ્રથમ આવરણ નડે

તારી શકે છે સત્ય ફક્ત શોધનારને
છે શક્ય, તુજને હે અનુગામી! રટણ નડે

તરવું જો હો, તણખલું કદી દૂર ક્યાં હતું?
બાંધેલ બોજ જેવું મને શાણપણ નડે

લીટીની વચ્ચે મર્મ જડ્યો માંડ બાકી તો –
ભાષા સમજવા જાઉં અને વ્યાકરણ નડે

માંગે ઉતરતો ઢાળ સતત આપણી ગતિ
સમજી શકાય કે પછી મેદાન પણ નડે

શું ભેદ? આખું વિશ્વ વિરોધી બને અગર
શું ભેદ? આખા વિશ્વમાં એકાદ જણ નડે

નડતર ગણો છો, એ ખરું નડતર ન હોય પણ
ક્યારેક મારમાર ગતિનું વલણ નડે
– રઈશ મનીઆર (‘આમ લખવું કરાવે અલખની સફર’)