તોય કાયમ જાય ચૂકી ટ્રેન, તક, અવસર સતત
લોક જે દોડ્યા કરે છે ક્યાંય રોકાયા વગર.
…
સતત શ્વાસ એના ભરી ના શક્યો,
ગમ્યાં સર્વ અત્તર ઘડી – બે ઘડી
…
તું જ તો હર્ષ દ્વિધામાં કાયમ રહ્યો,
યુધ્ધ તેં બેઉપક્ષે નિરંતર કર્યું.
…
એમાં જ હું વણતો રહું છું રંગ સૃષ્ટિના
મારી ગઝલના પોતમાં મારો કબીર છે
…
તું દુઆથી માપ એનું કાઢશે?
એમ કૈં થોડો ખુદા સસ્તો બને!
…
રોજ ખેંચાયા કરે, ખૂટે નહીં
શ્વાસરૂપે દ્રૌપદીનું ચીર છું!
…
આ કાચઘરમાં શું અમાસ? શું પૂનમ વળી?
થઈ ગઈ છે સ્વયં દરિયો, ઓટ, ભરતી માછલી
…
ક્યાંક ફસડાઈ ગઈ દુઆઓ તો,
બદદુઆઓ અસર સુધી પ્હોંચી!
…
વરસોવરસ ઉઝરડાવું
અને મૂળમાં ઈચ્છા એક
…
જેમની ઊર્જા મળે છે વિશ્વને
એ બધા એકાંતવાસી હોય છે
…
કોઈ નહીં આવે હું માની આંખ મીંચીં દઉં અને
પોપચે કોઈનાં ભીનાં ભીનાં પગલાં નીકળે
હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ