Cecilia Meireles – MOTIVE પ્રયોજન

પ્રયોજન

ક્ષણનું આ અસ્તિત્વ
છે
એથી તો હું ગીત ગાઉં છું
ને આ મારી પૂર્ણ જિંદગી
નહીં સુખી: નહીં દુખી.
નિરામય હવા રમે છે શ્વાસ.
હું કવિ
મારો હોય કાવ્યમાં વાસ.

પળપળ સરતા સકલની સહ
મારે લોહીની સગાઈ;
નહીં આનંદ: નહીં વ્યથા:
નહીં કથા: નહીં તથા:
નહીં કાંઈ.
રાતદિવસ હું મુક્ત હવામાં મ્હાલું.

નાશ પામું કે ઘાટ પામું
કે જાઉં ઓગળી
કે અહીં રહું કે વહી રહું
હું કશું નહીં જાણું.

મને એટલી જાણ
કે હું તો ગીત ગાઉં છું,
ગીત જ મારું સારસર્વસ્વ
હું ગીત ચાહું છું.

વહે રક્તનો તાલ સનાતન
ચંચલ લયની પાંખો:
અને એટલું જાણું કે હું
કોઈક દિવસ તો
મીંચીશ આંખો.
સીસિલિયા મીરેલસ
અનુવાદ સુરેશ દલાલ

MOTIVE

I sing because the moment exists
And my life is complete.
I am not gay, I am not sad:
I am a poet.

Brother of fugitive things,
I feel no delight or torment.
I cross nights and days
In the wind.

Whether I destroy or build,
Whether I persist or disperse,
— I don´t know, I don´t know.
I don´t know if I stay or go.

I know that I sing.
The song is everything.
The rhythmic wing has eternal blood,
And I know that one day I shall be dumb:
— Nothing more.
CECÍLIA MEIRELES
(1901-1964)
Translated , with the help of Yolanda Leite,
by JOHN NIST
MODERN BRAZILIAN POETRY, AN ANTHOLOGY
Bloomington: Indiana University Press, 1962
(source:antoniomiranda.com.br)

…….. ………. ………. ……….
One of the finest voices in Brazilian poetry and Portuguese language, Meireles set out to India on a spiritual enquiry, quest for self-realisation, poetic meditation and searching for the wisdom of life. In her “Song for the Peaceful India”, she writes:
“Those who know you
are touched forever in their hearts
O patient India.”
Much before travelling to India in 1953, she had imbibed Vedas, Upanishads, Puranas, Ramayana and Mahabharata, Panchatantra, works of Kalidasa, Kabir, Mirabai and Tulsidas among others.
India and Indian philosophy is present throughout her poetic work. Indian philosophy of non-dualism is evident in these lines:
“It’s your eternity, it’s eternity, it’s you.”
She had a life-long fascination with the living spiritual tradition of India. She wrote:
“[In India] Poetry is not futile versification; it’s an inner illumination, a sort of holiness and prophetism. The word of the poet is not a personal ability, a dilettante exercise. It’s instead an example, a revelation, a teaching through sounds and rhythms… How fortunate am I to be able to breathe in a country [India] where one still thinks in those terms! What a hope in life! What a renewal of faith in humanity.”
By Abhay K – Poet-diplomat Abhay K’s most recent poetry collections include The Eight-Eyed Lord of Kathmandu and The Seduction of Delhi. He is the editor of 100 Great Indian Poems and CAPITALS.
source:dailyo.in