સૉનેટ આપું

સૉનેટ આપું

તું મને આપે ન આપે હું તને સૉનેટ આપું,
ચૌદ પંક્તિના પિંડમાં બ્રહ્માંડની હું ભેટ આપું.

બરફના ચોસલા જેવા શબ્દો ગોઠવાયા છંદમાં
ફૂલનો આકાર કદીયે હોય નહીં સુગંધમાં.
સૉનેટની સરહદમાં રહીને અનહદની હું તો મ્હેક આપું,
ચૌદ પંક્તિના પિંડમાં બ્રહ્માંડની હું ભેટ આપું.

ઊગતા સૂરજ સમો પ્રારંભ કેવો ઊઘડે
છંદના પંખી ઊડે છે ગીતના આ મુખડે.
પીંજરું તોડી દઈ આકાશનો હું બેટ આપું,
ચૌદ પંક્તિના પિંડમાં બ્રહ્માંડની હું ભેટ આપું.

કોઈ વળાંકે આવીને ઊભી રહી છે ચોટ આ
ને ધ્વનિના ચિત્રને ગુંજી રહ્યા છે હોઠ આ.
તું મને આપે ન આપે હું તને સૉનેટ આપું,
ચૌદ પંક્તિના પિંડમાં બ્રહ્માંડની હું ભેટ આપું.

– . – . – . – . –

ખૂબ સાચવ્યું
તોય પગલું પડ્યું
પરપોટામાં.
– પન્ના નાયક