ગઝલ- હરકિશન જોષી

હલેસાં મેં હોડીમાં ખોડી દીધાં છે!
અને હાથ માલિક મેં જોડી દીધા છે!
કહું શું નશાથી ય આગળ ગયો છું!
સુરાલય મેં રસ્તામાં છોડી દીધાં છે!
.. .. .. .. ..
કોઈ દર્પણને પોતાનો ચ્હેરો નથી,
આ પ્રતિબિંબ એ કંઈ ઉમેરો નથી!
કોઈ પ્હોંચી શકે તો પ્રવેશી શકે,
એના દરવાજે ચોકી કે પ્હેરો નથી!
.. .. .. .. ..
મૌનના આક્રોશનો પથ્થર પીગળવા લાગશે,
શબ્દના મૂંગા નગરમાં સૂર્ય ઢળવા લાગશે!
પગ સલામત લઈને નીકળી જાવ જલ્દી તો ઘણું,
પગ સહીત પગદંડીઓ પગલાંને ગળવા લાગશે!
.. .. .. .. ..
સડક ચાલનારાની પાછળ રહી છે,
અને સાવ એકલતા એણે સહી છે;
સમર્પણનો રસ્તો પ્રસિધ્ધિથી પર છે,
નદી નામ પાડ્યા વિના પણ વહી છે!
.. .. .. .. ..
હરકિશન જોષી
“છીપનો ચહેરો ગઝલ” માંથી
સંપાદકો: અમૃત ઘાયલ મકરંદ દવે

Author: nehal

Physician by profession, I like to spend my spare time reading literature and philosophy, getting to know different cultures and exploring various forms of creative expressions,..paintings,music, photography, cinema, theatre, sculpture and of course poetry. I usually write in my mother tongue Gujarati and sometimes in Hindi and English. Nehal’s world is at the crossroads of my inner and outer worlds, hope you like the journey… View all posts by nehal