કવિતા નું પોત -નેહલ

કવિતાનું
પોત
આમેય સાવ પાતળું
“સરી જતી રમ્ય વિભાવરી ”
જેવું કાંઈ નહિ.
વિચારોના તાંતણા
તૂટે
બટકે
આમતેમ
લટકે
ઓળખની
ગૂંથણી માં
ક્યાંક સાવ ખટકે .
મનના ભાવો
શબ્દોની
લગોલગ આવીને
અટકે.
હૈયું , આંખ , હથેળી
ભીંજવે
એક્ઝટકે .
મન એકાંતને
ખૂણે
ઝીણું ઝીણું
એકલું
બળે
કટકે કટકે.
– નેહલ

5 thoughts on “કવિતા નું પોત -નેહલ

Comments are closed.