એ એકલપણા ની પછેડી ઓઢી ચાલે,
સુખ-દુખ પાછળ ખેંચતા જાય.
એ એક આંસુભર્યું વાદળ ઉપાડી ચાલે,
ઝાડવાં આસપાસનાં લીલાંછમ થતાં જાય.
એ એક સોનેરી તડકાનું પોટલું ઉપાડી ચાલે,
પછીતે અંધારા ખૂણા ઝળહળ થાય.
એ એક સતરંગી ચાદર ઓઢી ચાલે,
સપનાનાં ફૂલ પતંગીયા બની ઉડતા થાય.
આ “એ” કોણ એ તો કોઇથી કળાય નહી,
દુરથી દેખાય પણ પાસે જવાય નહી .
-નેહલ
One thought on “વાંસળીવાળો – નેહલ”
Comments are closed.
Too good
LikeLiked by 1 person